നാട്ടില്‍ ഒരു അദ്ധ്യായന വര്‍ഷം കൂടി കടന്നു പോകുന്നു .
അത് കൊണ്ടാവാം എന്‍റെ പഠന കാലത്തെ-ക്ഷമിക്കണം പഠനകാലം എന്നു പറയാന്‍ പറ്റില്ല .പഠിച്ചില്ലല്ലോ പിന്നെ എങ്ങിനെ പഠനകാലം. സ്കൂളില്‍ പോയ കാലത്തുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സിന്‍റെ ഏതോ കോണില്‍ നിന്നു കാലിട്ടടിക്കുന്നു.ഞാനൊക്കെ സ്കൂളില്‍ പോയ കാലത്ത് ക്ലാസ്സില്‍ മുന്‍ ബെഞ്ച്, പിന്‍ ബെഞ്ച്,എന്നൊരു സംഭവം ഉണ്ടായിരുന്നു .ഒരു പത്തിരുപതു വര്‍ഷം മുന്‍പത്തെ കഥയാണ് .ഈ രണ്ടു ബെച്ചുകാര്‍ തമ്മില്‍ പഠനത്തിലും ,ജീവിതത്തിലും ഒരു പാട് അന്തരം ഉണ്ടായിരുന്നു . മുന്‍ ബെഞ്ച് അല്ല ഡിവിഷന്‍ ബെഞ്ച് എന്നായികോട്ടെ അല്പം ആര്‍ഭാടം നല്ലതാ ,ഈ ബെഞ്ച് കാരുടെ പ്രത്യേകത മിനിമം മൂന്നു നേരം ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ കഴിവുള്ളവരും പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് താല്പര്യം ഉള്ള കുടുംബങ്ങളില്‍ നിന്നു വരുന്നവരും ആണ് .ഇവര്‍ ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ നിന്നു തന്നെ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി ഉറപ്പിച്ച redy meide ജീവികളാണ് .പിന്നെ പിന്‍ ബെഞ്ച്,വീട്ടുകാര്‍ വീട്ടിലെ ശല്യത്തില്‍ നിന്നു മാറ്റി നിര്‍ത്തുന്നതിനും ഉച്ച കഞ്ഞി കഴിക്കാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു വരുന്നവരുമാണ് .വേണമെങ്കില്‍ പഠിച്ചോട്ടെ എന്നു മാതാ പിതാക്കളും കരുതുന്ന കുട്ടികള്‍ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ്‌ പിന്‍ബെഞ്ച് .കാണുന്ന മാവിനൊക്കെ കല്ലെറിയുക ,സ്കൂള്‍ കട്ട്‌ ചെയ്തു സിനിമക്ക്പോകുക ,ഒഴിവു ദിവസങ്ങളില്‍ കൂലി പണിക്കു പോകുക.അങ്ങിനെ ഒരുപാട് ഒരുപാട് ഹോബികള്‍ ഉള്ള ആളുകള്‍ ആയിരിക്കും ഇവര്‍ . ഇപ്പോള്‍ ഏകദേശം നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ മനസ്സിലായി കാണും ഞാന്‍ ഏത് ബെഞ്ചിലാണ് ഇരുന്നത് എന്ന് .പിന്‍ ബെഞ്ചില്‍ സംവരണ സീറ്റുള്ള ഒരാളായിരുന്നു ഞാന്‍ . പല ക്ലാസ്സുകളിലും അധ്യാപകര്‍ എന്നെ മുന്‍ ബെഞ്ചില്‍ ഇരുത്തിയിട്ടുണ്ട്‌ .പക്ഷെ പൂച്ചയെ നാട് കടത്തിയ പോലെ ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പിന്‍ ബെഞ്ചിലേക്ക് തിരിച്ചു എത്തുകയാണ് പതിവ് .എന്തോ ഒരു ആഘര്‍ഷണ സ്വഭാവം ആ പിന്‍ ബെഞ്ചിനുണ്ട് എന്നു ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നു .ജീവപര്യന്തം തടവ് കാരെ പോലെയാണ് വിദ്യാഭ്യാസ കാലം .പത്തു പതിനാല് വര്‍ഷ കാലം തടവ് പുള്ളികളെ പോലെ കടുത്ത നിയത്രണ ചട്ട കൂടിനുള്ളില്‍ ജീവിക്കണം .സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ് .ഇപ്പോള്‍ മുന്ബെഞ്ചു , പിന്ബെഞ്ചു എന്നൊന്നില്ല എന്നാണ് കേള്‍കുന്നത് അധ്യാപകര്‍ എല്ലാവരെയും ഒരു പോലെ കാണുന്നു നല്ലത്.നാലു ചുമരുകള്‍ കുള്ളില്‍ അടച്ചിട്ടു പീഡിപ്പിച്ചു പടിപ്പികേണ്ടതല്ല വിദ്യാഭ്യാസം എന്നു ആദ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പിന്‍ ബെഞ്ച് കാരാണ്.പണ്ടൊക്കെ ഒരു ഹൈസ്കൂള്‍ അധ്യാപകന് വേണമെങ്കില്‍ സിനിമയില്‍ സംഘട്ടനം സംവിധാനം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .അത്രയേറെ പീഡന മുറകളായിരുന്നു ക്ലാസ്സില്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത് .ഭാര്യയോട്‌ വഴക്കിട്ടു വന്നാലും.പലിശക്ക് കൊടുത്ത പൈസ കൃത്യമായി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും.അങ്ങിനെ എല്ലാ ദേഷ്യവും തീര്‍കുന്നത് ഞങ്ങളോടയിരിക്കും .അതിനെയൊക്കെ അതി ജീവിച്ചാണ് ലക്ഷ കണക്കിന് പിന്ബെഞ്ചു കാര്‍ ഇന്നു ഈ നിലയിലെത്തിയത്. ഇനി ഞാനൊരു സത്യം പറയാം പ്രവാസികളില്‍ എണ്‍പത് ശതമാനവും പിന്ബെഞ്ചു കാരാണ് .കാശ് കൂടുതല്‍ സമ്പാതിച്ച ചില പിന്‍ ബെച്ചു പ്രവാസികള്‍ക്ക് ഇതു വായിക്കുമ്പോള്‍ സഹിക്കില്ല . അതിനു എന്നോട് ചൂടാകേണ്ട .ഒന്നും മറക്കരുത് .പിന്നീട് മുന്നിലിരുന്നവര്‍ ഭൂരി ഭാഗം പേരും പഠിച്ചു അവര്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച ഇരിപ്പിടങ്ങളില്‍ എത്തി .പിന്നിലിരുന്ന കുറച്ചു ആളുകള്‍ എല്ലാ മേഘലയിലും ചിതറി കിടക്കുന്നെങ്കിലും പ്രധാന മായും കാര്‍ഷിക ,നിര്‍മാണ ,സേവന മേഘലയിലും ഒരു പാട് പേര്‍ പ്രവസികളായും കഴിയുന്നു .മുന്നിലിരുന്ന പഠിക്കാന്‍ മിടുക്കരായ ഉധ്യോഗസ്ഥരും അധികാരം കയ്യിലുള്ളവരും നമ്മുടെ നാടിന്‍റെ പൊതുമുതല്‍ ചൂഷണം ചെയ്തു ജീവിക്കുന്നു. അവര്‍ക്ക് സമൂഹത്തോട് കടപ്പടില്ല .സ്വന്തം കാര്യം മാത്രം .പിന്ബെഞ്ചുകാര്‍ നാടിന്‍റെ ഭക്ഷ്യ, സേവന ,നിര്‍മാണ മേഘല സംരക്ഷിച്ചു നിര്ത്തുന്നു .ഇന്ന് ഈ കൊച്ചു കേരളത്തെ പ്രധാനമായും താങ്ങി നിര്‍ത്തുന്നത് ജീവിത സുഖങ്ങള്‍ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു വെയിലും തണുപ്പും രോഗങ്ങളും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഈ പിന്‍ ബെഞ്ച് കാരായ പ്രവാസികളാണെന്നു മറക്കരുത് . ഞങ്ങള്‍ കേരളത്തിലെ പൊതു മണ്ഡലത്തിലെ പിന്‍ ബെഞ്ച് കാരല്ല , ഫുള്‍ ബെഞ്ച് കാരാണ് എന്ന് ഓര്‍ക്കുക .ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണം .
എല്ലാവരെയും ഒരു പോലെ കാണുന്നില്ല
1 comment:
സ്കൂള്‍ കാലത്ത് ഞാനും ഒരു പിന്‍ ബെഞ്ച്കരന്‍ ആയിരുന്നു.പൊക്കക്കുറവിന്‍റെ ആനുകൂല്യത്തില്‍ പലപ്പോഴും മുന്‍ ബഞ്ചും തരപ്പെടുമായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം...മുന്‍-ബെഞ്ച് സുഹൃത്തുക്കളെ കാലം മറവിയുടെ മാറാല മൂടിയപ്പോഴും അന്ന് കോമ്പസ്കൊണ്ട് പിന്‍-ബെഞ്ചില്‍ എഴുതിയ പേരുകളും മുഖങ്ങളും ഓര്‍മയില്‍ തിളങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു....അല്‍പനേരം താങ്കള്‍ എന്നെ ആ പിന്‍ബെഞ്ചില്‍ ഇരുത്തി...നന്ദി...
Post a Comment