എന്‍റെ പ്രണയം

നമ്മളെല്ലാവരും തന്നെ പ്രണയിച്ചവരോ പ്രണയിക്കാന്‍ കൊതിച്ചവരോ ആയിരുന്നു .പ്രണയത്തിന്‍റെ മഞ്ഞു പാളികളില്‍ തട്ടി വീണു പലരും കരഞ്ഞു .തുറന്നു പറയാന്‍ കഴിയാത്ത പ്രണയ പൂക്കാലത്തിന്‍റെ പൂപൊടി കണ്ണില്‍ വീണും പലരും കരഞ്ഞു .തുറന്നു പറയാന്‍ ഒരുപാട് മോഹിച്ചു പറയാന്‍ കഴിയാത്ത അല്ലെങ്കില്‍ തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത ഉള്ളു നീറുന്ന കഥകള്‍ നമ്മള്‍ക്ക് പലര്‍ക്കും ഉണ്ട് .മഴകാല മാസത്തിന്‍ ഗന്ധം പോലെയോ ,കോട മഞ്ഞിന്‍ കുളിര് പോലെയോ ,ഇളം വെയിലിന്‍റെ ചൂട് പോലെയോ,നിലവില്‍ പെയ്യുന്ന മഴ പോലെയോ  എന്നോന്നറിയില്ല . ആദ്യ പ്രണയ അനുഭവം ഓര്‍ക്കുപോള്‍ ഇപ്പോഴും മനസ്സില്‍ മധുരം കിനിയുന്നു .

ഞാനും സ്നേഹിച്ചിരുന്നു ഒരു നസ്രാണി പെണ്ണിനെ.തുറന്നു പറയാതെ.പറയാന്‍ ഒരുപാട് കൊതിച്ചു. പല രാത്രികളിലും ഉറങ്ങാതെ കിടന്നു  നാളെ തുറന്നു പറയണം എന്ന് പലപ്പോഴും കരുതും എന്നിട്ട്  ധൈര്യവും വാക്കുകളും സംഭരിക്കും .അവസാനം എല്ലാം പതിവ് പോലെ പറയാന്‍ കഴിയാതെ വേദനയോടെ തിരിച്ചു വരും .മിക്ക ദിവസവും ഞങ്ങള്‍ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു .പലതും സംസാരിക്കാരുണ്ടായിരുന്നു.എന്‍റെ ഈ ഇഷ്ട്ടം മാത്രം പറയാന്‍ എനിക്ക് പറഞ്ഞില്ല.എന്‍റെ മനസ്സ് അറിയാനായിരിക്കുമോ അവള്‍ ഇടയ്ക്ക് പറയും ഞാന്‍ കന്യസ്ത്രീ യാകാന്‍ പോകുവാണെന്ന്.അപ്പോള്‍ എന്‍റെ ഉള്ളൊന്നു പിടയ്ക്കും . എന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം അവള്‍ കണ്ടില്ല  .അല്ലെങ്കില്‍ കണ്ടിട്ടും എന്നെ പോലെ തന്നെ പറയാന്‍ അവളും ഭയന്നു .അവളൊരു പെണ്ണല്ലേ .ഞാനായിരുന്നു പറയേണ്ടിയിരുന്നത് .ഈയൊരു വിഷയത്തില്‍  ഞാനൊരു ഭീരുവാണെന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്‌  .കാലം കാത്തു നില്‍ക്കാതെ ഓടിയപ്പോള്‍ രണ്ടു പേരും രണ്ടു വഴിക്കായി .ഇപ്പോ പറയാന്‍ പറ്റുന്ന സാഹചര്യം എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. ഇന്നും ഓര്‍ക്കാത്ത ഒരു ദിവസം പോലുമില്ല .കഴിഞ്ഞ കാല സ്വപ്നങ്ങളെ താലോലിച്ചു  മനസ്സിന്‍റെ ജാലക വാതില്‍ തുറന്നിട്ട് കുറവുകളെ ശപിച്ചു ഉള്ളിലെ സങ്കട കടലിനെ വഴി തിരിച്ചു വിട്ട് നഷ്ട്ട ബോധത്തോടെ കഴിയുന്നു . അസ്തമിക്കാത്ത ഒരു പ്രണയ സൂര്യന്‍ എന്‍റെയുള്ളില്‍ നിന്നു ഇപ്പോഴുംകത്തുന്നു .അവളെ എപ്പൊഴും ഓര്‍കുന്ന എന്നെ അവള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടാവുമോ ?