ചാപിള്ള

                                                 കരയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല

ഉമ്മ കൊടുത്തു തുടുത്ത മുഖം 

അന്‍പത്തി ഒന്ന് കഷണങ്ങളായപ്പോള്‍

വെട്ടരുത് മുഖം മാത്രം 

പെറ്റവള്‍ക്കും കൂടെ പൊറുത്തവള്‍ക്കും 

ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ വീഴ്ത്താന്‍ 

വെട്ടരുത് 

മുഖം മാത്രം വെട്ടരുത് 

പത്തുമാസം ചുമന്നു നൊന്തു -

പെറുന്ന അമ്മമാര്‍ എന്നുമുണ്ടെങ്കിലും 

ആശിച്ചു പോകുന്നു പേറ്റുനോവിനിടയിലും 

എന്‍റെ കുഞ്ഞു ചാപിള്ളയാകണേ .  

ചാറി പോയൊരു മഴ 

എത്ര ജീവനെ നല്‍കാതെ പോയി 

ചാറി പോയൊരു മഴ 

എത്ര ജീവനെ കാത്തു വെച്ചു 

എത്രയോ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നല്‍കിയീ മണ്ണിനെ 

പച്ച പുതപ്പിച്ചു വാരി പുണര്‍ന്നു 

ഒരു നാള്‍ വൈകിയാല്‍ അതിനും ശപിക്കും 

ഒന്നുറക്കെ പെയ്താല്‍ അതിനും ശപിക്കും 

ശാപങ്ങള്‍ മാത്രം നല്‍കുന്ന മര്‍ത്യന് 

പിന്നെയും നീ വന്നു ശാശ്യത മാകുന്നു 

പരിഭവം മാത്രം പറഞ്ഞിട്ടുമെന്തേ 

എന്‍ തൊടിമരചില്ലയില്‍ 

പരിഭവമില്ലാതെ  നീ  തങ്ങിനില്പ്പു

നെഞ്ചിലെ വിങ്ങലേറ്റ് 

വാക്കുകള്‍ തളര്‍ന്നപ്പോഴും 

എനിക്ക് വേണ്ടി പലപ്പോഴും 

ചിട്ടയായി നിരന്നു നിന്നു 

വായിക്കാനും സ്വീകരിക്കാനും 

ആളില്ലെങ്കിലും ........

ഞാന്‍ പിന്നെയും എഴുതും

ഒരാള്‍ക്ക് വേണ്ടി 

എന്നെ വിമര്‍ശിക്കുകയും 

അനുമോദിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന 

എന്‍റെ മനസ്സിന് വേണ്ടി .